Γεωγραφικό και Ιστορικό Περίγραμμα Μεγανησίου
Γεωγραφία
Το Μεγανήσι αποτελεί ένα από τα πιο γραφικά νησιά του Ιονίου.
Με έκταση 20100 τετραγωνικών χιλιομέτρων και ακτογραμμή 40 χιλιομέτρων περίπου, είναι το μεγαλύτερο της συστάδας των Τηλεβοΐδων νήσων.
Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής (μόλις 4 ναυτικά μίλια) από τις νοτιοανατολικές ακτές της αντικρινής Λευκάδας, όπου και υπάγεται διοικητικά.
Τρείς πανέμορφοι οικισμοί απαρτίζουν το Μεγανήσι: το Κατωμέρι η πρωτεύουσα, το Βαθύ και το Σπαρτοχώρι.
Γεωγραφικό και Ιστορικό Περίγραμμα Μεγανησίου
Ιστορία
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης στο Μεγανήσι εμφανίστηκαν κατά τη Νεολιθική περίοδο.
Τόσο στην αρχαιότητα, όσο και στα χρόνια που ακολούθησαν, το νησί ακολούθησε την ιστορική πορεία της γειτονικής Λευκάδας.
Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα κατοικήθηκε από τους Κορινθίους, ενώ το 197 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους.
Το 1204, μετά την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους, παραχωρήθηκε στους Βενετούς, όμως πρόλαβε το Δεσποτάτο της Ηπείρου και προσάρτησε τα νησιά (1204-1294).
Τη χρονική περίοδο 1294 – 1479 ακολούθησε η Φραγκοκρατία και στη συνέχεια, όπως ακριβώς και η Λευκάδα, περιήλθε στην Τουρκική κατοχή μέχρι το 1684, όποτε το νησί κατέλαβαν οι Βενετοί.
Το 1797 ήρθε στα χέρια των Γάλλων και ένα χρόνο αργότερα στους Ρωσότουρκους.
Η Πολιτεία της Επτανήσου ιδρύθηκε το 1800 και διατηρήθηκε έως το 1807.
Οι Αυτοκρατορικοί Γάλλοι έγιναν κύριοι του νησιού από το 1807 έως το 1809.
Το 1810 κυριεύθηκε από τους Άγγλους.
Κατά την Εθνική Επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του νησιού συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα για την απελευθέρωση.
Στις 21 Μαΐου 1864 το Μεγανήσι, η Λευκάδα και όλα τα νησιά του Ιονίου ενσωματώθηκαν στην υπόλοιπη Ελλάδα.