Γεωγραφικό & Ιστορικό Περίγραμμα Νισύρου
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ
Σε μικρή απόσταση από τις Μικρασιατικές ακτές, μεταξύ Τήλου και Κω βρίσκεται το ηφαιστειογενές νησί της Νισύρου.
Χαρακτηρίζεται από σχήμα κόλουρου κώνου, απέχει 8 ναυτικά μίλια από την Τήλο και 10 ν.μ. από την Κω όπου και υπάγεται διοικητικά.
Περιβάλλεται από 4 μικρές νησίδες την Περγούσα, την Παχιά, το Γυαλί, το μεγαλύτερο από αυτά και τη Στρογγυλη.
Με έκταση 41 τετραγωνικών χιλιομέτρων και μήκος ακτών 28 χιλιομέτρων χαρακτηρίζεται από ελάχιστα διαμελισμένες ακτές, γόνιμο έδαφος και ιαματικές πηγές.
Ψηλότερη κορυφή του νησιού είναι ο Προφήτης Ηλίας με υψόμετρο 698 μέτρων, παλιό και πλέον ανενεργό ηφαίστειο.
Πρωτεύουσα και λιμάνι είναι το γραφικό Μανδράκι.
Γεωγραφικό & Ιστορικό Περίγραμμα Νισύρου
ΓΕΩΛΟΓΙΑ
ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ
Στο κέντρο σχεδόν του νησιού δεσπόζει μία κυκλική και εκρηξιγενής χοάνη, η Καλδέρα διαμέτρου 4 χιλιομέτρων περίπου.
Το χείλος της βρίσκεται σε υψόμετρο 250 – 600 μέτρων, ενώ ο πυθμένας της 100 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.
Ο μεγαλύτερος κρατήρας της Νισύρου, που κάθε χρόνο γίνεται επίκεντρο ενδιαφέροντος πολλών επισκεπτών, είναι ο Στέφανος.
Χαρακτηρίζεται από ελλειψοειδές σχήμα, με το μεγαλύτερο άξονά του να φθάνει τα 330 μέτρα και το μικρότερο τα 260.
Έχει ύψος 30 μέτρα και εκτιμάται ότι η ηλικία του ξεπερνά τα 3.000 – 4.000 έτη.
Δίπλα στον κρατήρα Στέφανο, βρίσκεται ο μικρός Στέφανος.
Ο Λογοθέτης αποτελεί τον παλαιότερο κρατήρα της περιοχής.
Ο μεγαλύτερος από όλους με διάμετρο 300 Χ 150 είναι ο Μεγάλος Πολυβώτης.
Άλλος σημαντικός κρατήρας είναι ο Αλέξανδρος.
Η τελευταία έκρηξη σημειώθηκε στη Νίσυρο το 1887 και έτσι δημιουργήθηκε ο κρατήρας Μικρός Πολυβώτης.
ΠΕΤΡΩΜΑΤΑ
Η Νίσυρος είναι ένα εξαιρετικού ενδιαφέροντος υπαίθριο γεωλογικό μουσείο, αφού σχεδόν ολόκληρο το νησί αποτελείται από ηφαιστειακά πετρώματα.
Οι ορυκτοί κρύσταλλοι που βρίσκονται στα πετρώματα της είναι : άστριοι, πυρόξενοι, ολιβίνες, σκουριές, κεροστίλβες και οψιανός (ένα μαύρο ηφαιστειακό κρυσταλλώδες γυαλί).
ΘΕΡΜΕΣ ΠΗΓΕΣ
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της Νισύρου είναι οι θερμές πηγές.
Σε πολλά σημεία των ακτών του νησιού, αναβλύζει νερό θερμοκρασίας 30ο – 51ο C.
Οι πιο γνωστές από αυτές είναι : των Λουτρών 1,5 χιλιόμετρο βόρεια από το Μανδράκι και της Θερμιανής στη βόρεια άκρη των Πάλων.
Γεωγραφικό & Ιστορικό Περίγραμμα Νισύρου
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Νίσυρος κατοικείτο από την αρχαιότητα και αναφερόταν ως Πορφυρίς.
Σύμφωνα με μυθολογικές παραδόσεις, κατά τα πανάρχαια χρόνια το νησί υπήρξε ενωμένο με την Κω.
Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας, θέλοντας να βοηθήσει τον Δία στον αγώνα του με τον τιτάνα Πολυβώτη, απέσπασε με την τρίαινά του ένα κομμάτι του νησιού της Κω και καταπλάκωσε τον Πολυβώτη.
Από αυτό το αποσπασμένο κομμάτι γης της Κω, γεννήθηκε η Νίσυρος.
Πάντα σύμφωνα με τη μυθολογία, στο σημείο που βρισκόταν το στόμα του Πολυβώτη, δημιουργήθηκε το ηφαίστειο της Νισύρου.
Οι κατά καιρούς σεισμοί και εκρήξεις που σημειώνονταν, οφείλονταν στο συνεχές αγκομαχητό του τιτάνα.
Εφόσον ο Ποσειδών υπήρξε ο δημιουργός αυτού του νησιού, παρέμεινε και ο προστάτης του.
Για το λόγο αυτό, στη Νίσυρο υπήρχε ναός του Ποσειδώνα και πολλά αρχαία νομίσματα του νησιού απεικόνιζαν το κεφάλι του.
Ως πρώτοι κάτοικοι του νησιού θεωρούνται οι Πελασγοί και ακολούθησαν οι Κάρες.
Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι κάτοικοι της Νισύρου συμμετείχαν στην Τρωική εκστρατεία.
Νίσυρος Ιστορία
Από το 3000 έως το 1500π.Χ. κατοικήθηκε από τους Κρήτες, οι οποίοι μετέφεραν στο νησί πολλά στοιχεία του Κρητικού πολιτισμού και ακολούθησαν οι Φοίνικες.
Κατά το 1400 – 1100 π.Χ. σημειώθηκε η κάθοδος των Δωριέων, που σήμανε εποχή μεγάλης ακμής για τη Νίσυρο.
Η Νίσυρος γνώρισε μεγάλη ευημερία κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, όπως εξάλλου και πολλά άλλα νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου.
Στη συνέχεια κατακτήθηκε από τους Πέρσες, απελευθερώθηκε από τους Αθηναίους, συμμετείχε στην Αθηναϊκή Συμμαχία το 479 π.Χ. και τέλος περιήλθε στην κυριαρχία των Μακεδόνων, για να αποτελέσει τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ακολούθησαν συμφορές και δεινά από αραβικές επιδρομές, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αρχίσουν να απομακρύνονται από τις ακτές.
Στη συνέχεια, η Νίσυρος πέρασε στα χέρια των Ιπποτών της Ρόδου, οι οποίοι έχτισαν πέντε φρούρια σε διάφορα νευραλγικά σημεία του νησιού.
Το πιο αξιόλογο από αυτά είναι το Κάστρο στο Μανδράκι, μέσα στο οποίο βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιανής, κτίσμα του 1600 περίπου.
Το 1522 το νησί κατέλαβαν οι Τούρκοι και στη συνέχεια οι Ιταλοί.
Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, στα 1948, η Νίσυρος και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.