Μαθράκι
Παραδεισένιο νησί, στην κυριολεξία πνιγμένο στο πράσινο με παρθένες αμμουδιές…
Ένας ονειρεμένος τόπος που θεωρείται ιδανικός ταξιδιωτικός προορισμός για πραγματική ξεκούραση και απόλυτη χαλάρωση, μακριά από τα πολύβουα τουριστικά θέρετρα.
Μαθράκι Γεωγραφία
Το Μαθράκι αποτελεί το νοτιότερο και μικρότερο από τα Διαπόντια νησιά και βρίσκεται απέναντι από τα βορειοδυτικά παράλια της Κέρκυρας.
Το νησάκι έχει έκταση 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μακρόστενο σχήμα, με υψηλότερο σημείο του το Μεροβίγλι, ύψους 181 μέτρων.
Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι λιγοστοί και ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και τους ελαιώνες που υπάρχουν σε αφθονία στο νησί.
Τουρισμός | Περιήγηση
Το νησί παρουσιάζει μικρή τουριστική κίνηση.
Θα βρείτε ταβέρνες, καφετέριες και ορισμένα καταλύματα διαμονής κοντά στις Πλάκες το λιμάνι.
Από εκεί, ένας δρόμος θα σας οδηγήσει στους μικρούς διάσπαρτους οικισμούς.
Από τον κεντρικό δρόμο ξεκινούν άλλες διακλαδώσεις που καταλήγουν σε διάφορα σημεία με μοναδική θέα και σε μαγευτικές παρθένες παραλίες με πεντακάθαρη θάλασσα.
Ο κεντρικός δρόμος καταλήγει στον όρμο Απιδιές, το παλιό λιμάνι του νησιού και στο Φύκι που σήμερα χρησιμοποιείται μόνο ως ψαρολίμανο, όπου μπορείτε και να κολυμπήσετε.
Στον όρμο Φύκι θα βρείτε μία εκπληκτική αμμουδιά με θέα την αντικρινή νησίδα Τραχιά.
Στη βορειοανατολική πλευρά, εκτείνεται η απέραντη αμμώδης παραλία Πορτέλο με πεντακάθαρα ρηχά νερά, ιδανική για κολύμπι και στιγμές χαλάρωσης.
Το Μαθράκι ενδείκνυται για καταδύσεις καθώς ο πλούσιος βυθός του θα σας χαρίσει μοναδικές εμπειρίες.
Μαθράκι Ιστορία
Δεν υπάρχουν πολλά ιστορικά στοιχεία σχετικά με την ακριβή εποχή που πρωτοκατοικήθηκε το Μαθράκι.
Λέγεται επίσης ότι τα Διαπόντια νησιά δεν κατοικούντο μέχρι δύο αιώνες πριν και ότι οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούσαν ως ενδιάμεσες στάσεις στα ταξίδια τους.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές το πρώτο από τις Διαπόντιες νήσους που πρωτοκατοικήθηκε ήταν οι Οθωνοί.
Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιοι κάτοικοι από τους γειτονικούς Οθωνούς άρχισαν να μεταφέρονται στο Μαθράκι για να καλλιεργήσουν τους ελαιώνες που υπήρχαν από τότε στο νησί.
Έτσι το Μαθράκι άρχισε σιγά – σιγά να κατοικείται.